Etykieta - trudna sztuka

Powiada się, że w podstawie dobrego wychowania leży uszanowanie drugiego człowieka. Naprawdę powinno się przestrzegać wyznaczonych reguł z uwagi na stosowne zależności, należyte maniery wyraźnie regulują zależności międzyludzkie, ułatwiają komunikację i przebieg różnych spraw. Gdy oprócz tego przyuważymy, iż pochodzenie stwierdzenia savoire-vivre czerpie ze splotu francuskich stwierdzeń „wiedzieć” i „życie”, wówczas zdołamy wyciągać wnioski, że to należyte wychowanie w sumie znaczy egzekwowanie wyznaczonych zasad postępowania w celu poprawienia egzystowania w społeczności. Wobec tego podkreśla się, że to antyczni Grecy, którzy cały czas kroczyli do doskonałości byli zwiastunami savoire-vivre. A ożywienie umiejętności poprawnego prowadzenia nastał w czasie renesansu, który tak silnie inspirował się klasyczną cywilizacją starożytnych. Specjalną atencję do etykiety przykładano w dyplomacji i oficjalnych stosunkach na wysokim szczeblu. Natomiast w drugiej połowie XX wieku kodeks etyczny zaczął również być uwzględniany w relacjacjach biznesowych i formalnych spotkaniach w pozostałych domenach społecznych.

Zasad savoire-vivre jest bardzo mnóstwo, bo normy te odnoszą się do każdej domeny naszego życia. Przyjrzyjmy się choć kilku z nich, zwłaszcza tym, które odnoszą się do naszego zachowania przy stole i relacji w pracy. Traktujemy wszystkie osoby w towarzystwie z respektem. Wyłączamy telefon, słuchamy wszystkich z uwagą.

Co z tym powitaniem?

W naszej polskiej tradycji mężczyźni całowali na powitanie kobietę w rękę. Wraz z rozwojem etykiety na oficjalnych spotkaniach, odchodzi się od takiego postępowania. Zawsze powinno się podać rękę, ścisnąć ją nieznacznie, nie potrząsając. Jeśli osoby w towarzystwie są równorzędne pod względem statusu zawodowego, to pani pierwsza wysuwa rękę. Starsza osoba także ma supremacja przed młodszą. W spotkaniach biznesowych zaś nie liczy się płeć, ani wiek, lecz ranga. Pierwsza zawsze wita się osoba z najwyższym statusem zawodowym.

Savoire-vivre przy stole

Do stołu zasiadamy w miejscu wyznaczonym na ogół wizytówką. Siedzimy prosto, opierając się o oparcie krzesła. Nogi trzymamy na podłodze, nie skręcamy ich. Ręce natomiast nieznacznie opieramy o stół. Nasza postura powinna być wyprostowana, nie nachylamy się nad talerzami. Sztućce z niewielką dozą jedzenia kierujemy na wprost do ust. Istotne jest, aby siedząc przy stole opanować równocześnie sztukę przyjemnej konwersacji i równoczesnego spożywania posiłku. Reguła wydaje się prosta - adresujemy jedną uwagę, czy pytanie do sąsiada po prawej, nabieramy malutką ilość jedzenia na łyżkę wkładamy do ust, konsumujemy i z próżną buzią odpowiadamy sąsiadowi po lewej. Powtórnie nakładamy pokarm, jemy i ciągniemy rozmowę. Ten model może wydawać się udawany i trudny, lecz ma on na celu uskutecznienie dwóch podstawowych zasad - kulturalnego jedzenia ( i zjedzenia!) posiłku i równoczesnej miłej konwersacji z osobami towarzyszącymi. Warto pamiętać, iż nie otwieramy ust pełnych jedzenia.

Przyszykowaną na stole serwetkę rozkładamy na kolanach, w taki sposób, by leżała poniżej linii stołu. Sztućce do dania głównego na ogół spoczywają najbliżej talerza, następnie do ryb, a do przystawek są w następnej kolejności. Łyżka do zupy spoczywa po prawej stronie jako ostatnia. U szczytu talerza leżą sztućce deserowe. Naczynia na napoje zestawione są w następującej kolejności: trochę wyżej szklanka na wodę, dalej kieliszek na czerwone wino, na białe i na końcu na musujące trunki i likiery. Po lewej stronie talerza rozmieszczona jest filiżanka na kawę. Wszystkie trunki popijamy małymi łyczkami, kieliszki zawsze trzymamy w palcach za nóżkę, a samą filiżankę podnosimy za uszko.

Po zakończeniu posiłku bezwzględnie oczekujemy na znak gospodarzy, wówczas, gdy oni dadzą sygnał, możemy zdjąć serwetkę z kolan, odłożyć ją obok talerza i nie hałasując krzesłem powstać i rzec „dziękuję”.

Płeć nieraz ma konotacja

Mimo tego, że w stosunkach biznesowych najważniejsze jest stanowisko, które się zajmuje, są sytuacje, w jakich kobieta ma prymat. w sytuacji wspólnego biznesowego posiłku, w formalnej postaci, mężczyzna odsuwa krzesło kobiecie zajmującej miejsce obok. Przy wchodzeniu do pomieszczenia albo do windy zawsze kobieta wstępuje pierwsza. W przypadku jednak, gdy drzwi otwierają się do wewnątrz pierwszy wchodzi mężczyzna, gdyż to on otwiera i przytrzymuje kobiecie drzwi. Z reguły też przepuszcza się jako pierwszego klienta, jako sygnał szacunku i gotowości do wsparcia.

Norm savoire-vivre jest nadzwyczaj mnogość i faktycznie pożądane byłoby ten sprawa zgłębić w wyższym stopniu na własny użytek. Przeważnie znajomość ogólnie zaakceptowanych reguł przyzwoli nam właściwie zachować się w bardzo rozlicznych miejscach. Zawsze jednakże wybierając się do kraju o absolutnie odmiennej kulturze powinno się zaznajomić się z normami tam panującymi.